Liefste kleindochter,
Nu je bent geboren heb ik me voorgenomen om af en toe een dagboek bij te houden, zodat je later kan zien waar bompa Stijn zich zoal mee bezig hield in zijn ‘jonge’ tijd. Niet dat ik goed kan schrijven (of rekenen), maar met een Cornetje erbij als inspiratie moet het wel lukken. Vandaag ben ik de jongens van Hojé nog eens gaan coachen, dat is een beetje mijn bijdrage aan het goede doel de afgelopen jaren. Het is eigenlijk een bende bejaarde basketters die maar niet willen inzien dat ze beter zouden gaan pétanquen of golfen (al beslissen hun rug of knieën daar de laatste tijd geregeld anders over). Maar kom, ik probeer geduldig hen wat van mijn unieke inzichten bij te brengen, en intussen kan ik ook een pintje drinken met den Eddy (da’s nogal ne kadee zenne, daar zal ik u later nog wel wat straffe verhalen van vertellen). Dat doet me eraan denken, even bijtanken met ne Westmalle Trippel…
Enfin, vandaag was het wedstrijd tegen de boys van 2820, die ons in de heenmatch nog stevig hadden afgedroogd, en waarvan de oudste minstens 10 jaar jonger was dan onze jongste. De jeugd kwam wel iets te overmoedig het plein op, want voor ze het wisten stonden ze 10 punten achter, met dank aan de defence en rebounds van Matthias, een reeks bommen van Tim en Dirk, drives van Leendert en postwerk van Jerre. Daarna kroop 2820 terug in de wedstrijd onder impuls van hun sterke guard, en door de refs, die verschillende zware fouten (vooral op Matthias) onbestraft lieten. Nu, de mannen moesten niet zagen, in mijne jonge tijd was de regel ‘geen bloed = geen fout’. 2820 profiteerde ervan om regelmatig met fastbreaks uit te pakken, en zo was de voorsprong tegen de rust teniet gedaan… Net zoals mijne Trippel precies? In mijne jonge tijd zat er toch meer in zo’n fleske… Efkes een Duveltje erbij nemen.
In het derde kwart konden we gelijke tred houden dankzij een sterk afwerkende Leendert, en er had zelfs meer in gezeten als we onze kansen onder de goal beter hadden benut. Maar het vergde allemaal veel energie, en dat betaalden we in het begin van het vierde kwart cash met enkele ongelukkige balverliezen. 2820 kon een kleine kloof slaan door hun snelle tegenaanvallen, en we hadden niet meer de energie om nog terug te vechten. Tja, in mijne tijd was dat anders hoor, met het mes tussen de tanden vochten we tot de laatste druppel bloed… Of was het Duvel, dat weet ik niet goed meer. Nog snel ne Delirium voor de laatste loodjes schrijfwerk.
In ieder geval, de match was gespeeld en uiteindelijk kwam er nog een kloofje op het bord omdat we stopten met verdedigen. Als een echte topcoach heb ik de mannen dan gezegd dat ze zich moesten optrekken aan de sterke drie eerste kwarters, zodat ze toch met een goed gevoel naar huis konden en niet wenend in slaap moesten vallen. Opdracht volbracht, en dan was het tijd voor de nabespreking met ne goeie Karmeliet en frituurhapjes erbij. U inzetten voor het goede doel moet ook een beetje plezant blijven natuurlijk.
Vwala, dat was het voor vandaag. Volgende keer zal ik u eens vertellen over mijn avonturen tijdens de oorlog, waar is den tijd…
Comentarios