In navolging van onze Grote Leider (nee, niet Eddy maar die andere maniakaal gedreven boomer uit Antwerpen) zullen we hier ook eens een woordje Latijn placeren. Aan de vooravond van onze match op Sobabee leek alles te wijzen op een nieuwe kansloze nederlaag. Na veel trekken en sleuren van Eddy hadden er zich nog maar 6 spelers gemeld, coach Sam kon ook al niet, en iedereen was aan het zagen over kleine pijntjes. Onder aanhoudend aandringen van Eddy kon hij, ongelooflijk maar waar, Maarten en Philippe overtuigen om hun seizoensdebuut te maken, al was het maar om mee op te warmen (dachten ze). Die opwarming dacht Davy niet nodig te hebben, ‘Born Ready’ is dan ook zijn bijnaam onder vrienden. En ook de mannen van Sobabee deden het kalmpjes aan, zeker als ze waren van hun jeugdige superioriteit.
Maar die opwarming bleek zowaar zijn vruchten af te werpen: voor een keer stonden onze kanonnen wel op scherp bij het begin van de match, en zowel Dirk, Thomas als Bart knalden hun driepunters aan een hoog percentage binnen tegen de statische zone van Sobabee. Vervolgens sloeg Maarten iedereen met verstomming door zijn eerste twee driepunters ijskoud binnen te knallen, en zo maakten we zowaar 24 punten in het eerste kwart.
Deze vernedering zag Sobabee niet aankomen, en ze gingen over naar man-to-man verdediging. Dat gaf Jerre en Davy de gelegenheid om hun halve-afstandshot te demonstreren, maar Sobabee slaagde er toch in om de kloof te verkleinen door een reeks sterke drives van hun guards. De wedstrijd werd potiger, waarbij Bert zich uiteraard niet onbetuigd liet, en het leven van de centers van Sobabee moeilijk maakte. We kregen het al wat lastiger, maar konden toch een klein kloofje in stand houden door inside werk van Jerre en Dirk, en nog driepunters van Davy en jawel, opnieuw Maarten.
In het vierde kwart zat iedereen er wat door, en Sobabee leek erop en erover te gaan, maar dat was buiten onze tweede joker gerekend. Philippe had wat meer tijd nodig om de roest van zich af te schudden dan Maarten, maar nu greep hij zijn moment. Ijskoud knalde hij driepunters, high-post shots en vrijworpen binnen, en samen met een sterk drivende Thomas trokken ze de wedstrijd over de streep voor ons: 53-64.
Straf! Dit was zeker niet mogelijk geweest zonder onze twee ‘dei ex machina’ (en Eddy zijn onophoudelijke aandringen, we love you Eddy! 😉). Alles ligt nu weer open in het klassement, het worden nog spannende weken…
Comments