De ooit soevereine maar nu nog zeer nipte leider Hoje 30+ mocht op een mooie donderdagavond (met hitterecord) naar de Chinese vrienden van Echo. Door het verval van de laatste maanden had Eddy weer moeten ingrijpen. Interim-coach Jerre werd ontslagen (met een riante ontslagpremie) om plaats te maken voor brandweerman… ik bedoel coach Sam. Dit tactische genie had al enorm veel ervaring opgedaan bij o.a. de B&B Bulldogs, Racing Mechelen en de LA Lakers, om maar enkele ploegen te noemen. En ondanks het feit dat zijn vrouw in een bui van opruimwoede zijn 4 basketbordjes had weggegooid (zonder zijn toestemming, u leest het goed), had hij het er toch maar op gewaagd en was hij op het lucratieve voorstel van Eddy ingegaan. Zonder zijn bordjes, maar met zijn vele offensive plays en motivational speeches in zijn hoofd, werd hij opgepikt door de van speler over coach naar chauffeur gedegradeerde Bart. Jammer genoeg kwam de typeploeg die hij in zijn hoofd had niet opdagen en moest hij het met 6 overschotjes doen die gewoonlijk pas op het einde gekozen worden als er ploegen moeten verdeeld worden. Maar niet getreurd, dacht hij, en terwijl Marc en Jerre nog onder elkaar stonden te grinniken hoe slecht ze vandaag weer gingen spelen, nam hij de handschoen op. Hij zette de spelers op scherp, besliste dat Bart vandaag de longen uit zijn lijf zou lopen, schafte de A af en legde aan Ken uit wat trailen is. De echo’ers, zonder hun grote man, begonnen intensief aan de wedstrijd. Ze dachten die oude mannen van Hoje eens snel knock-out te slaan. Maar dat was buiten comeback kid Maarten gerekend, die de ploeg eigenhandig met 2 bommen en 3 vrijworpen op voorsprong bracht in het eerste kwart. Twee bommen? Ola, dacht Leendert, ik ben hier wel de man he. En net toen hij een reeks ging neerzetten… haalde Sam hem naar de bank. In het begin van het tweede kwart al!?! Leendert had net zijn Twitter geopend om die wannabe Tedesco een smerige leugenaar te noemen, maar hij kreeg de kans niet want er was alweer iemand moe en hij moest het plein weer op. Drie bommen later kon hij de nieuwe coach een arrogante blik toewerpen. Excellent, dacht Sam, the plan is working (bulderlach). Wat je natuurlijk kan verwachten van Hoje, is een (en ik citeer) traditioneel dipje in het derde kwart. Maar ook daar had hij een oplossing voor. Hij haalde Ken naar de kant en gaf die wat van Sam’s secret stuff. Enkele minuten later crosste Ken het veld weer op en als een echte superheld pakte hij de ene rebound na de andere (waarna hij onmiddellijk naar de ring ging), hij gaf geweldige assists en plantte hij zijn knie niet echt subtiel in het bovenbeen van een tegenstander. En dan op het einde, na 38 minuten opwarmen, kwam ook Jason onder stoom. Met twee finale bommen sloeg hij Echo definitief uit de titelrace. Wat een wedstrijd van onze Hombeekse Helden! En Bart staat weer 100 gram dichter bij zijn streefgewicht. En Marc? Die zag dat het goed was en deed wat er op het aftandse bordje boven hem vermoedelijk ooit stond: wiet roken 😊