De wegen van de heer zijn ondoorgrondelijk. En aangezien Eddy natuurlijk onze God is, zijn zijn wegen dat ook. Maar… deze krak van een journalist heeft hem wel door. Al enkele jaren worden er geen truffels verkocht, de clubkas is groot genoeg om Lebron James te kopen (hoewel, die is misschien wat jong…) en er is duidelijk geen draagvlak voor een truffelverkoop binnen de ploeg. En toch zet die dwaas zijn idee koppig door! Dwaas… of genie? Eddy is zo’n voorzitter die altijd een streepje verder kijkt dan de anderen, een visionair als het ware. Hij heeft intussen al even door dat Hoje 30+ dit jaar met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid voor het eerst in zijn bestaan de dubbel pakt: de titel en de schaal. En dus 2x champagne en hapkes voorzien, en dus extra budget nodig! Enter… de truffels.
Enfin, ik wou gewoon even kwijt dat ik dat wel door heb. Over naar een ander, iets doorzichtiger plan: dat van Dirk. Nadat hij zijn hoogvorm van vorig seizoen op vakantie in de Ardennen vergeten was, en hij echt niet terug helemaal naar daar wilde rijden, was zijn seizoensbegin alles behalve een hoogvlieger. Toegegeven, zijn defense zit goed en hij ziet het spelletje nog steeds, maar we begonnen zijn geroep zowaar te missen. Matchen van 6 of 7 punten, dat zijn we niet gewoon van hem. Zijn plan was even gemeen als doorzichtig: een tegenstander omkopen die Jerre een klein duwtje zou geven, zodat die met een lichte blessure moest gaan zitten en zodat Dirk ook eens wat passen zou krijgen. De Balls of Steal (dan heb ik het over de tegenstander, even niet over Dirk) begonnen verrassend sterk aan de wedstrijd, maar – ook geheel tegen de verwachting – ook Dirk begon heel sterk. Met een drieke en een tweeke hield hij ons in de wedstrijd. Bart wilde hem juist naar de kant halen aangezien meer punten niet echt in de verwachting lagen, toen zijn plan ten uitvoering werd gebracht. Krak, zei de knie van Jerre, en in alle verwarring wierp Dirk stiekem nog een bommetje binnen. In diezelfde verwarring vergat Bart om hem van het plein te halen en de trein was vertrokken. 11 punten van onze 11 in het eerste kwart, 20-10 voor, wedstrijd gespeeld. Hij zou de wedstrijd eindigen met 5 bommen en 23 punten, wat een knalprestatie, hij is helemaal terug! De een zijn dood is de ander zijn brood zeggen ze dan. Verder verliep de match op de spreekwoordelijke wieltjes. Leendert, die op vakantie in de Ardennen toevallig een hoogvorm had gevonden, gebruikte die wederom om de toeschouwers te verwennen met knappe scores en dito assists. Bert verdeelde en heerste. Cyrille verdeelde vooral want keek niet naar de ring maar naar vrijstaande ploegmaats om veel knappe assists te geven maar iets minder dito scores. Ken was zijn intensieve zelf en leek zijn achillespees nu wel terug getemd te hebben. Uwe deed wat hij het best kan: de scheids irriteren (en niet met boeren of andere lichaamsgassen). En de Geens-brothers… ja die maakten tesamen maar 10 punten, en dat is niet in lijn met de statistieken van de oudste of met het talent van de jongste. Maar goed, het moest vandaag niet, en ze mogen hun onmiskenbare talent gerust bewaren voor als het een keer echt nodig is. En Bart, die speelde misschien wel het best van ons allemaal: goeie keuze om zone te verdedigen (zie de veeeeeele gemiste shots van de ijzeren ballekes), geen zagende spelers hoewel we met 8/9 waren, en flarden van zijn talent tijdens de opwarming. Dat gaat knallen als hij ook nog terugkomt.
Bình luận