Crisis. Dat woord viel eigenlijk niet zoveel bij Hoje 30+. Was het eigenlijk al eens crisis geweest? Misschien toen Eddy naar zee ging en we geen vervanger hadden voor den boek. Of in de tijd dat Bart nog wekelijks iemand weg pestte. Maar eigenlijk moet je al Luc heten en 15 witte wijntjes op hebben (of Marc heten met 15 palmkes op) om genoeg fantasie te hebben om dat crisissen te noemen.
Nochtans was het nu wel van toepassing op deze anders zo rustige familieclub. De trainerswissel in het begin van het seizoen leek initieel veelbelovend. De kwalificatie voor de schaal en de 8 opeenvolgende overwinningen in de competitie deden het beste vermoeden. Eddy vermoedde echter al langer dat deze overwinningen eerder aan het oneindige talent van de spelers lag dan aan het trainerstalent van Bart. En toen Dirk enkele keren (al dan niet terecht) afwezig was en Jerre in de lappenmand lag, werd het pijnlijk duidelijk dat de opties van de nieuwe coach op waren. Net als zijn krediet. En zijn chips. En Eddy zijn geduld dus ook. In een poging om het woord crisis niet in een van die belachelijke verslagen te laten verschijnen, greep hij onmiddellijk in. Hij stelde Jerre aan als coach, en om die zijn coach-talent meteen uit te dagen, nodigde hij op de koop toe Maarten uit om nog eens te komen mee spelen. De aanwezigen kunnen bevestigen dat de ploeg een transformatie heeft ondergaan, quod erat demonstrandum. Spelers met vertrouwen, driepunters bij de vleet. Bart die minuten maakt, over en weer loopt en bommen werpt, zelfs Maarten die scoort met zijn ogen dicht. Maarten mocht zelfs nog spelen in de tweede helft, als dat geen blijk van vertrouwen is. Met een klinkende overwinning tegen Okido als gevolg. Benieuwd of Eddy deze coach een voldoende dik contract kan aanbieden opdat hij niet wordt weggeplukt door de Kangoeroes. Op naar volgende week jongens, hopelijk met scheidsrechters…
Commentaires