Door een lekkend dak in Merksem was het bijna een basketloze vrijdag, maar gelukkig wist Bart een sporthalwissel te regelen. Dit tot groot jolijt van Eddy, die zijn jarenlang gekoesterde droom om eens met 10 spelers aan een match te beginnen al in vervulling zag gaan. De meeste dromen zijn bedrog, en het waren PJ (licht verkoudheidje, die zeebonken zijn dan toch niet zo stoer als ze willen doen uitschijnen) en Cyrille (die de trouw van zijn zus boven een basketmatch verkoos, waar is die team spirit?) die Eddy zijn droom in duigen lieten vallen…
De wedstrijd begon dramatisch voor Hojé: niemand wist wat gedaan, spelers liepen tegen elkaar, ballen werden buiten gekeild, er werd door de 5 Hojé spelers maar op 4 Zonneblussers verdedigd, hun nummer 7 maakte ongehinderd 20 punten op een rij. Gevolg: een 0-20 na 5 minuten. Maar dan! Daar was hij, de redder, the man, the legend: coach Stijn!!! Rustig schreed hij de sporthal binnen, begroet door ontredderde spelers met tranen van opluchting in hun ogen. Met enkele briljante taktische ingrepen en een (weliswaar beperkt) aantal broodnodige wissels zette Stijn direct orde op zaken, met als gevolg een 20-20 stand na het eerste kwart*.
De rest van de wedstrijd laat zich raden. De nummer 7 van de Zonneblussers maakte geen punt meer; de rest van hun ploeg kon wel basketten maar miste killer instinct; de shots van Bart, Leendert, Davy en Dirk vielen aan een net hoog genoeg percentage binnen om een kloofje te slaan; Jerre deed inside zijn ding in aanval; Bert blockte shots en pakte rebounds; de wederoptredende Maarten was zijn energieke zelf in verdediging en knalde nog een paar shots binnen ook; en nieuwe aanwinst Uwe maakte indruk op de coach met zijn presence en ploegspel. Kortom, een vrij vlotte overwinning met prima inzet en bijdrage van iedereen. Op naar volgende week!
*Bovenstaande feiten werden door de auteur afgeleid uit het wedstrijdblad want hij was zelf nog niet aanwezig.
Comments