Vorig seizoen hebben we 2 matchen gespeeld, eentje daarvan tegen Vabco Mol. Helaas verloren. Van moekes. Dit seizoen hebben we alle matchen al gewonnen, we starten met meer zelfvertrouwen aan de match. We fretten die mollen op.
We starten echter met maar 1 spelverdeler, Siri was ziek. Gelukkig kwam Ann ons supermega last minute depaneren en dat deed ze goed. De match is al meer dan 2 minuten bezig voor Karen de nullen van het bord haalt. Het deksel is er af, iedereen komt tot scoren. Inge knalt een driepunter, Linda doet haar moves met 4 punten als gevolg en ook Margot en Sophie shotten binnen. We sluiten het eerste quarter nipt af: 13-12.
De tweede quarter werd hun verdediging duidelijk sterker. De sfeer op het veld werd wat minder. Er werd bijna geweend, geschreeuwd, veel ‘allee, komaan’ geroepen en er werd vooral heel veel geduwd. We kregen maar 5 puntjes binnen en gingen met 18-20 naar de rust. Hoe goed wij ook verdedigden, zij nemen een lelijk shot van achter hun oren dat dan toch binnen valt. Niet veel tegen te doen. Margot was topscorer van de eerste speelhelft.
De gevreesde 3e quarter werd een voorzetting van de 2e. We halen slechts 6 punten, gelijk verdeeld onder Inge en Linda. Mol haalt 11, voornamelijk uit vrijworpen omdat er soms nogal gemakkelijk tegen ons gefloten werd.
In de laatste quarter vindt Sophie de ring bijna blindelings en knalt er maar liefst 8 punten bij. Ook Linda en Els bezorgden ons punten. De afstand verkleint tot 5 punten. Dan komt Mol zelf te vaak tot scoren, wij gaan over tot press defence. Gevolg: te veel vrijworpen voor hun nummer 7 die de score doet uitlopen. 11-18 in het laatste quarter, eindstand 35-42. Qua fouten hebben wij wel het best gescoord, 17-13.
Conclusie: mollen zijn niet te vreten, geen aanrader. Wat staat er volgende keer op het menu?
Comments