Onze volgende wedstrijd bracht ons naar het pittoreske Kontich, gelegen tussen de serres aan de E19. Een potentieel lastige tegenstander die allicht nog revanche wilde nemen voor de halve finale van de schaal vorig jaar, waarin ze nipt verloren nadat ze ons net ervoor nog duidelijk geklopt hadden. Op tijd de docs invullen lukte sommigen onder ons niet, op tijd aanwezig zijn gelukkig wel.
Onder het goedkeurend oog van coach Bart, Eddy en Luc begonnen we opnieuw met een perfect uitgevoerde ‘A’ aan de match. De toon was direct gezet en al snel bleek dat dit Kontich nog maar een schim was van de ploeg die het ons vroeger zeer lastig kon maken. Gentlemen als hij is, besloot Dirk dan maar om al zijn driepunters deze match op de voor- of achterkant van de ring te mikken (niet simpel!) om de tegenstander een zware vernedering te besparen. Zijn ploegmaats bleken echter minder galant. Vooral Leendert gedroeg zich als een echte bullyboy en bleef de ene na de andere wijd-open driepunter binnen knallen. Ook Davy en Jason gooiden geregeld een shotje binnen, en Jerre liep zelfs fast-breaks, de uitslover! De fairplay trofee kunnen we bij deze weeral vergeten.
Toen de match al lang gespeeld was veranderde Kontich toch eens van defensieve tactiek en ging in zone. Hoewel ze nog steeds open shots weg gaven, brak dit wel ons ritme en de match ging nu meer gelijk op. Vooral omdat we de balverliezen opstapelden en alle open shots misten. We zullen het maar beschouwen als een goeie training voor de komende wedstrijden, want we gaan zeker nog veel zone tegen krijgen dit seizoen. Gelukkig domineerden Bert en Cyrille nog steeds de rebound, zowel offensief als defensief, en konden we af en toe uitpakken met een fastbreak. Zo kabbelde de wedstrijd naar het einde, waarna we (en vooral Bart, Eddy en Luc) konden genieten van een welverdiende trippel, pint of chocomelk.
Op naar de volgende (en de docs invullen hé mannen)!
Comments