Na een veel te lange periode zonder basketbal op vrijdagavond was het eindelijk toch weer van dat. Davy, Leendert, Bart, Jerre, Dirk, Bert en PJ namen het op tegen niemand minder dan Kontich om de schaal, waar Eddy al zo lang van droomt mee naar huis te kunnen nemen. Geen beker, bekers genoeg bij Eddy in de kast, maar schalen. Een schaal waar al die bekers mooi op zouden kunnen passen om vervolgens een feest te kunnen geven waar de ambrozijn rijkelijk zou kunnen vloeien. Er mag al eens gedroomd worden.
Alvorens de wedstrijd van start ging was er de opwarming waar Davy zijn kanon reeds scherp stelde. Missen was er niet bij. Als hij zo doorgaat zullen ze bij Davy thuis niet lang meer moeten wachten op nog meer nageslacht.
De wedstrijd startte op zoals je die graag gestart ziet, met een spervuur aan 3-punters. Davy scoorde maar liefst 4 3-punters op een rij en Bart moet gedacht hebben … waarom ook niet en knalde er nog eentje bij. De tegenstand stond er bij en keek er naar. Het is te zeggen, de coach van Kontich bleef niet bepaald staan kijken. Hij stond meer op het veld dan er naast. Gelukkig was de dopingcontrole niet aanwezig want een negatieve plas zagen we die man nu niet bepaald voorleggen. Als een Duracellkonijn hing hij rond Eddy aan de tafel om te kijken of de score wel klopte met wat er op het scorebord aangegeven stond. Ze beslisten dan maar om over te schakelen naar een man-to-man defence aangezien de zone niet opgewassen was tegen kanonnier van dienst Davy.
De 2e quarter was het vet precies wat van de soep en wist Hojé 30 plus uiterst moeizaam te scoren. De tegenstand kwam wat op gang en ook Hojé paste hun defence aan naar man-to-man of was het nu zone. Veel maakte het niet uit want Kontich dribbelde er maar al te vlotjes doorheen en had zelfs een veteraan die een paar 3-punters binnen gooide. Toch wist Hojé 30 plus aan te klampen onder meer door een 3 punter van Dirk, gevolgd door zijn wel gekende kreet “jooooooaaaaaaaaaaah” (maar dan met lichte Limburgse toonval en nuances).
De 3e quarter is het ook zoeken voor Hojé 30 plus maar Kontich slaagt er toch niet in om een echte kloof te slaan. Kontich vergat bij momenten dat dit een vrijdagavond was waarop je toch vooral fun wil halen uit een potje basketbal. Alsof hun leven en dat van het publiek (wat uit 4 personen bestond) er vanaf hing betwisten ze bijna elke beslissing van de scheidrechter. De arbitrage was overigens zeer aangenaam en betwistbare beslissingen werden steeds gecompenseerd langs de 2 kanten.
De 4e quarter zou het keerpunt worden maar dat werd het helaas niet. Dirk kwam in foutenlast en de shots van Kontich bleven maar binnen gaan. Toen ze toch een klein kloofje maakten bleven ze echter basketten en discussiëren. De bal kon door Kontich niet meer op een normale manier ingegeven worden zonder dat er uitvoerig overleg gepleegd werd. Geen man van Hojé 30 plus op de helft van Kontich te zien … uiterst vreemd. Faalangst of was een laag zelfbeeld dat hen parten speelde. Ze trachtten nog de kreet van Dirk te imiteren toen ze de wedstrijd vrijwel zeker gewonnen had, vreemd. Er werd wel goed gelachen omdat het totaal geen steek hield.
De wedstrijd werd verloren maar we hoopten om als beste verliezer toch nog door te gaan … en zo geschiedde!
Comments