Vrijdagavond omstreeks 20u ten huize Caremans. Jerre komt vrolijk fluitend de trap af gehuppeld, met drie treden tegelijk want hij heeft er zin in! Vrouwtje en kindjes geïnstalleerd in de zetel voor The Voice kids, zijn basketgerief staat klaar, nog snel een beetje krachtvoer naar binnen werken en daar gaat hij, op weg naar weer een nieuwe top prestatie. Hij heeft zich extra goed voorbereid deze week en zelfs een looptraining ingelast, waarbij hij attent aan het raam van coach Bart passeerde om hem te laten weten dat zijn sterspeler goed voorbereid zou zijn. Die had terug gezwaaid met een opgestoken vingertje en iets geroepen, Jerre kon het niet zo goed zien of horen, maar het was ongetwijfeld een teken van appreciatie voor zoveel inzet.
Op het werk had hij tussen het open snijden van lijken door ook wat basket filmpjes van zijn all time favoriete speler bekeken om in de juiste stemming te geraken: Bill Laimbeer. Voor de jonge lezertjes onder ons, dat is deze meneer: https://www.nba.com/news/history-nba-legend-bill-laimbeer. In de sporthal van Arendonk waren supporters Marc en Luc op post, zo zou zijn unieke prestatie toch door een aantal extra mensen kunnen worden bewonderd. En er waren maar 6 spelers aanwezig, dus hij zou niet te veel op de bank moeten zitten, ideaal. De opwarming verliep ook naar wens, de layups en shotjes vielen vlotjes binnen, Jerre was er klaar voor!
Maar dan! Een ijskoude douche! Totaal onverwacht duidde coach Bart hem aan als bankzitter, het kon niet waar zijn, voor de eerste keer in zijn hele basketcarrière mocht hij niet starten, wat een vernedering! Tot overmaat van ramp werd de ‘A’ zonder hem wel perfect uitgevoerd door Cyrille, Dirk en Davy. Met lede ogen zag Jerre toe hoe zijn ploegmaats een moeilijke start kenden en het lastig hadden om het 1-tegen-1 spel van de vleugels van Okido te stoppen. ‘Typisch!’, dacht hij bij zichzelf, ‘En wie gaat het weer mogen oplossen zometeen? Bibi natuurlijk!’. Zijn kans kwam gelukkig al snel, omdat Dirk de ene domme fout na de andere bleef maken.
Jerre wierp zich vol overgave in de arena, maar was het de stress of de te grote gretigheid? Hij kreeg in ieder geval geen bal binnen gegooid en werd aan de andere kant afgetroefd door de mannen van Okido. Toen Davy wel vlotjes begon binnen te knallen en ons terug in de match bracht, kreeg Jerre het emotioneel al wat moeilijker. Ook Ken deed aanvallend wel zijn duit in het zakje. En even later begon Cyrille uit te pakken met sterke high-post shotjes en drives, hetgeen normaal Jerre zijn gepatenteerde acties zijn. Bij het teruglopen hoorde hij vervolgens Eddy stoefen tegen zijn tafelgenote: ‘Ja, die nummer 9, dat is onze beste center, een echte topspeler!’.
Dit was de druppel die de emmer der vernederingen deed overlopen! Jerre sloeg briesend van woede de bal uit de handen van zijn tegenstander, beukte in navolging van zijn idool alle Okidokis die in zijn weg liepen tegen de grond, sprong van aan de vrijworplijn omhoog en dunkte de bal met al zijn kracht door de ring! Het telde maar voor 2 punten, maar dit was uiteraard de beslissende actie die de match deed kantelen. Jerre zou voor de rest enkel nog wat zielloos over en weer lopen, maar de MVP-discussie was definitief beslecht, zijn ploegmaats moesten de aangeboden voorzet enkel nog binnen koppen.
En zo gebeurde. Coach Bart zag de ontreddering bij Okido en besloot naar een zone-verdediging over te schakelen, waardoor ze de weg compleet kwijt waren en het ene na het andere balverlies leden. Die werden vlotjes afgestraft door Leendert en Davy op de fastbreak, of met een open driepunter. De bal ging goed rond bij ons, en voor Okido het besefte stond er een stevige kloof op het bord, die niet meer in gevaar kwam. Dirk besloot de match met een acrobatische no-look lay-up, en dat was dat.
Achteraf leek het makkelijk, maar wie weet hoe het allemaal had kunnen lopen zonder die beslissende 2 punten van Jerre? We zijn allemaal benieuwd naar het vervolg, in deel 2 van het Kempische tweeluik, vrijdag in Laakdal!
Comments