Het kan verkeren… In dezelfde sporthal waar we een half jaar geleden de kampioenenbeker omhoog hielden, stond nu de degradatietopper van de laatste (wij) tegen de voorlaatste (Sertec) geprogrammeerd. Eddy had er een hele week niet van geslapen en eiste niets minder dan een overwinning. Ook onze harde supporterskern (= Mark en Luc) was opgetrommeld, en zelfs coach Stijn was afgekomen om de meubelen te redden. Het was nog even paniek na een aantal afzeggingen door blessures (de onderrug is blijkbaar de achilleshiel van onze ploeg), maar gelukkig kon Matthias het stukje van Jerre uit het vorig verslag letterlijk overnemen voor de gazet en toch nog afkomen. Sertec was er duidelijk gerust in, ze dachten dat 5 (en een halve) speler voldoende moest zijn om Hojé te kloppen.
Ondanks de povere productie van Bart en Dirk in de heenmatch, hield Sertec toch vast aan hun triangle-and-two verdediging op onze ‘volume shooters’. Het was dus aan de jongens die anders maar sporadisch eens naar de ring kunnen gooien om zich te bewijzen. Sam deed dat met verve door direct twee bommen binnen te knallen. Leendert leek het ‘volume shooten’ wat verleerd, maar pakte wel uit met twee prachtige assists naar Matthias. En Jerre knalde geregeld een high-post shotje binnen. Tussendoor werd er ook veel gemist, maar toch bouwden we dankzij onze sterke defence een kleine kloof uit, met Matthias als exponent die het ene na het andere blockshot zette. De laatste minuten voor de rust volgden er wel een paar pijnlijke momenten toen we keer op keer een fastbreak om onze oren kregen (van een ploeg die niet kon wisselen!), en zo werd onze voorsprong teniet gedaan (ook al omdat Eddy 2 punten te weinig had opgeschreven).
Tijdens de rust kon coach Stijn zijn meerwaarde bewijzen door ons eens duidelijk uit te leggen hoe je zo’n triangle-and-two verdediging best aanvalt: ‘Gewoon binnen shotten hé mannen!’. Briljant inzicht, daaraan herken je een topcoach. We besloten dan maar om Sertec een koekje van eigen deeg te geven, en ook een triangle-and-two te spelen op hun enige twee gevaarlijke aanvallers. Je zou verwachten dat zij wel zouden weten hoe dit aan te pakken, maar dat bleek niet zo te zijn, getuige hun minutenlange aanvallen vooraleer er toch eens iemand een airbal gooide. Toen één van hen dan ook nog eens onbewust zijn 5de fout maakte en hun (opvliegende) coach het veld in moest, was de wedstrijd gespeeld. Jerre en Stijn leefden zich nog uit op de fastbreak, en Matthias onder (en boven) de ring, en zo verscheen er uiteindelijk nog een stevig verschil op het scorebord.
Conclusie: Opdracht volbracht, al was het niet echt met academisch basketbal (‘boerenbasket’ dixit Eddy) en hadden we wat geluk dat Sertec niet compleet was. Het kan alleen maar beter, zullen we maar denken, zeker als we de komende weken eens zouden *******
Na afloop werd de overwinning gevierd als hadden de KV en Anderlecht zich allebei voor Playoff I geplaatst (yea right), en verbroederden we nog met de scheidsrechter (kan nooit kwaad). We besloten om dit seizoen maar voor de sportiviteitsprijs te gaan, aangezien enkel Tim nog in de titel gelooft, en zowel Bert, Nico als Maarten L. geblesseerd zijn. De stem van de ref van vandaag hebben we in ieder geval al binnen!
Comments