Na weeral een week zonder match (hoewel 3 zonderlingen toch de moed hadden gevonden om te trainen vorige week), was het nog eens tijd voor een bekerwedstrijd. Want ook dit jaar gaan we niet voor de schaal, nee we zijn een echte bekerploeg. De aanloop naar de wedstrijd werd ontsierd door enkele spijtige incidenten. Eerst begon Bart te raaskallen op WhatsApp over een naakte crowdsurfer. Er bleek achteraf zelfs een trieste vorm van waarheid in te zitten, maar het lijkt me best om dit niet op het wereldwijde web te droppen. Toch niet op de alom gerespecteerde website van Hoje Basket. En dan waren er nog 2 spelers die de groep hebben verlaten. Elk op hun eigen manier. Nico die de virtuele groep ‘Carpool BMB’ heeft verlaten “omdat er niet zoveel dt-fouten gemaakt worden”, maar veel erger was Rik die de echte groep heeft verlaten.
Hij had bij een goede fee gewenst om het basketplezier terug te vinden, maar de goede fee bleek een boze sarcastische fee en die stuurde hem naar Hoje 30+. En wat blijkt, we hebben onze ploegnaam goed gekozen. Aangezien onze sporthal niet tussen twee waterlopen ligt en de naam ‘Hombeekse jeugd’ wat verwarrend kan zijn voor een bende ouwe zakken, hadden we er voor alle duidelijkheid 30+ achter gezet. Je moet dus echt een hele boze fee zijn om een jonge hinde als Rik naar 30+ te toveren. Neenee, alle gekheid op een toverstokje: heel spijtig dat je ons verlaat, Rik, en veel succes gewenst met het nieuwe (overigens niet via Bart gekochte) huis.
Over naar de orde van de dag. Zes van de zeven spelers waren mooi op tijd aanwezig, en de traditie wil dat die zevende speler de truitjes heeft. Matthias kwam gelukkig een beetje later toe met de truitjes en we konden ijverig beginnen opwarmen. In tegenstelling tot de tegenploeg, die tot het beginuur van de match rustig bleef zitten tot hun truitjeswasser arriveerde, om dan vervolgens op hun dooiste gemak zich te gaan omkleden. De match begon dus met zo’n 20 minuten vertraging. Gelukkig hebben we een heel attente (of dorstige) coach die dat deels heeft goedgemaakt door geen enkele time-out te nemen tijdens de match. De tegenstander speelde 2 reeksen lager en kreeg dus 12 punten voorgift. We begonnen niet echt goed aan de wedstrijd, leden veel balverliezen en misten veel shots, maar knabbelden in Q1 onder meer dankzij een sterke Matthias wel 5 puntjes af van die voorgift: 18-11. Tijdens het tweede kwart sloeg de motor wel aan. Leendert en Tim schoten hoogstpersoonlijk de compacte zone aan flarden. Met 27-31 bij de rust hadden de arme Turuka’s amper 15 punten gemaakt. In het derde kwart gingen we door op ons elan. Leendert zette meteen de toon met een prachtige assist achter zijn hoofd naar Matthias, Sam toonde zijn lang verborgen talent als center met 2 aanvallende rebounds, en met afwisselend inside spel en outside shooting (van een uitmuntende Tim) werd de kloof definitief gemaakt: 39-57. In het vierde kwart was het kwestie van de match professioneel uit te spelen. Leendert gaf nog een mooie alley-oop pass naar Bart, die deze goed afwerkte maar net zoals Dirk en Jerre vandaag niet echt zijn scorende stempel kon drukken. Matthias liet zich nog opmerken met een enkele mooie scores, blocks en rebounds, en uiteindelijk wonnen we de match met 51-79. Op naar de volgende bekerronde, en weeral een stapje dichter bij ons nieuwe hoofddoel: de bekerfinale.
Na een korte tussenstop in de kantine van Turuka, vervoegden we de coaching staff, het bestuur en de harde kern van onze supporters naar ons supporterslokaal in Leest, en bij het aanblik van onze kampioenenbeker en met bergen warme hapjes en liters gerstenat mijmerden we nog wat na over lang vervlogen tijden… Tenslotte kwamen we nog het droevige nieuws te weten van het overlijden van Luc zijn vader. Hij had vlak voor zijn overlijden nog aan Luc gezegd dat hij moest blijven genieten van de mooie dingen in het leven. Luc voegde dan ook de daad bij het woord door met ons mee de nabespreking te komen doen en eens serieus te trakteren. Blij dat we je daarbij hebben kunnen helpen, Luc 😉 en veel sterkte gewenst.
Comments